Als ik terugkijk op 2014 heb ik te vieren dat ik twee keer zoveel mensen als in 2013 heb kunnen helpen om, naast liefdevol, ook met humor en uitdaging resultaat te bereiken in hun werk. Ik heb te vieren dat ik steeds provocatiever ben gaan werken en daardoor ook nieuwe dingen heb mogen doen. Zoals laatst een workshop: “De kunst van het klagen”: voor mensen die niet zo goed kunnen klagen of juist klagende mensen niet goed kunnen verdragen. Dit is een nieuwe dienst van Onverwacht Opgewekt en daarvoor ben ik ook graag te boeken!
Maar bovenal heb ik te vieren dat ik steeds beter zie dat de geloofstraditie die mij lief is, voluit provocatief in te zetten is. Dus als liefdevolle, humoristische en uitdagende spiegel. Meester Eckhart zei het al lang geleden: “Het oog waarmee ik God zie, is hetzelfde oog waarmee God mij ziet.” En ik heb graag dat God mij wel serieus neemt, maar niet ernstig, mij uitdaagt en mij liefheeft. Dus als ik dan een workshop: “De Kunst van het Klagen” voorbereid en daarom ook weer eens het boek Klaagliederen lees, dan vind ik het om te vieren dat ik in dat bijbelboek de techniek herken van de klaagimplosie: het steeds sterker vergroten van de ellende, totdat het inzicht komt bij de klager: laten we nadenken over ons leven en de Heer weer gaan dienen (klaagliederen 3:40). En wat betreft het tot in het absurde vergroten van de narigheid: je staat er versteld van hoe enorm groot en dus provocatief de bijbelse schrijvers hun beelden maken. Daar kan ik, als provokant, nog veel van leren!
Uiteindelijk gaat het om zelf een eerste stap zetten richting een leven waar je geen last meer hebt van waarover je klaagt. Of datgene wat tot klagen leidde loslaten. De provocatieve spiegels die de bijbelverhalen in mijn ogen zijn doen ons tot het een of het ander besluiten. En dat is iets om dagelijks te vieren.