Onze oudste dochter zei als tiener vaak tegen mij, als ik kritiek op haar had of moeite met iets: “Accepteer het gewoon!”. Meestal is dat ook het beste, accepteren hoe het is in plaats van hoe ik, vanuit angst vaak gevoed, het wil hebben. Inmiddels is onze oudste een twintiger en zeg ik, zeker het laatste jaar, hetzelfde regelmatig tegen haar: accepteer het gewoon! Het is zoals het is.
Accepteer het
Accepteren is ook de basis van het provocatief benaderen van mensen, het accepteren van hun gedachten, houding, gedrag. Je zegt er “ja” tegen en daarna ga je vergrotend ermee spelen. Zo mocht ik laatst een collega coachen, die mij een dilemma presenteerde. Ze was al een tijdje in haar huidige gemeente, maar veranderingen hebben haar plezier in het werk doen verminderen. Nu was ze wel aan het uitkijken naar een andere baan maar ze voelde zich daar ook niet goed over omdat ze vond dat ze deze gemeente nog langer moest dienen. De uitersten voor haar met veel plezier vergrotend zei ik tegen haar: “Dus je zit óf nog jaren gevangen óf je bent een ontrouwe pastor! Nou lekker dan…” Ze lachte. Ik dolde nog een beetje met haar door haar “trouweloze” te noemen en te “schrikken” als ze stappen vertelde die ze al had genomen om weg te komen. En weer lachte ze… tot ze opeens geëmotioneerd raakte. Met tranen in haar ogen vertelde ze dat ze bij een kern kwam: ze voelde verdriet bij de gedachte van bepaalde mensen afscheid te moeten nemen. Dit bemerkte ze nu voor het eerst en ze liet het toe. Mooi vind ik dat: hoe vanuit mijn kant een heel speels gesprek aan haar kant tot een accepteren van hoe het is leidde. Wat het dilemma meteen oploste en rust gaf.
Gewoon
En dit is zo gewoon en zo herkenbaar: de “negatieve” gevoelens van verdriet, woede, angst niet toelaten bij jezelf. Maar in plaats daarvan jezelf of de ander (of allebei) ‘bashen’ en ingewikkeld gaan doen. Niets is in mijn ogen dan zo doeltreffend dan dit provocatief spiegelen. Accepteer het innerlijk probleem en ga aan de negatieve kant ervan leunen. Vergroot deze kant. Zodat de ander in die lachspiegel zichzelf absurd terug kan zien en opeens kan voelen waar het nu werkelijk om draait. Accepteer het gewoon niet! Het mooie van de provocatieve benadering is dat de ander het contact aangaat. Met jou als gesprekspartner, maar ook met zichzelf. En ook als je zaken NIET wilt accepteren en geloof me, er is genoeg dat jij net als ik helemaal niet accepteert, dan is het cruciaal dat je je gevoel daarbij hebt toegelaten. Als eerste. Want je woede geeft je kracht, je angst geeft je vleugels en je verdriet doet jou je liefde voelen. Hoe toepasselijk in deze week voor Pasen, de lijdensweek of passieweek. Zonder vloek geen zegen, zonder doodsangst geen offer, zonder verraad geen alles gevend Hart.
Accepteer het gewoon
Wij kunnen speels zijn, omdat Hij ons al zo serieus genomen heeft, zo zie ik het. Hij accepteert ons zelfs met die kanten van ons die wijzelf nog niet eens bij onszelf kunnen toelaten. En kiezend voor de negatiefste consequentie hiervan heeft Hij voor ons al wat positief is ontsloten. Accepteer dat gewoon! Ik wens je een Goede Week en een stralend Pasen! Marieke