Herhaal sterke conclusies, vraag daarom. (Farrelly Factor 16)
In deze blog weer een provocatieve interventie (FF16) die heel gemakkelijk toe te passen is en daarom alleen al vermeldenswaard. Als je in gesprek met mensen hen een sterke, zichzelf en anderen opbouwende uitspraak hoort doen, vraag dan iemand deze woorden nog een keer te zeggen. En nog een keer. En als je niet tevreden bent: nog een keer! Zoals Herman van Veen zei: “Alles is al gezegd, maar de betekenis is niet doorgedrongen”. Bijvoorbeeld: iemand lucht zijn hart bij je over alle stomme dingen die hij heeft gedaan en zegt dan op het eind: nou ja, niemand is perfect en van je fouten kan je leren. Dan kun je plotselinge doofheid voorwenden en zeggen: “Wat zei je daar?” “Niemand is perfect en van je fouten kan je leren.” Sorry, wat?? Niemand is perfect en van je fouten kan je leren!!! “Niemand is perfect en van je fouten kan je…? LEREN!
In Pinksterkerken is dit ook een beproefde techniek, heb ik ontdekt. Er wordt door iemand uit de bijbel voorgelezen, bijvoorbeeld Romeinen 12:11 “Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.” Zegt de voorganger: “Laat u wat? “Laat uw enthousiasme niet bekoelen , maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.” Laat u aanvuren door wie? “De Geest.” “Laat u aanvuren door de Geest en wat? “En dien de Heer.” Dien wie? “De Heer.” Wie? “De Heer!”.
Het is grappig, dat vind ik tenminste, want ik houd erg van herhalingshumor. Maar bovendien: je onthoudt de woorden en laat de betekenis ervan tot je doordringen. Tot je wat? Tot je DOORDRINGEN.
Dit kan dus ook bij de wijsheden die mensen zelf soms zo achteloos zeggen. Plezier verzekerd!
Van onmacht naar macht
Herhaling kan ook ontzettend vervelend zijn. Zoals wanneer je je wéér in een positie bevindt waarin je je niet wilt bevinden. Een positie van onmacht bijvoorbeeld, eentje die ik zelf ook goed ken en de laatste maand bij een aantal van mijn klanten terughoorde.
Onmacht voel je als je angst de macht geeft en je je doel uit het oog verliest. Angst om de relatie met de ander te verliezen, angst voor conflicten, maken je wereld opeens zo klein, dat je je doelgroep, die je van dienst wilde zijn, niet meer ziet. Onmacht is doorgeschoten empathie: je verplaatst je zodanig in de ander dat je je al helemaal voor kan stellen hoe hij of zij zal reageren… en je begrijpt dat ook nog! Het gevolg is: je trekt je terug, je gaat draaien en ontwijken, je voelt de pijn van slachtofferschap en klaagt daarover bij anderen. Natuurlijk niet bij diegene die bij jou dit gevoel oproept, dat zou je niet durven!
Hoe kom je uit deze herhaling van zetten, jou overbekend? Ten eerste door je je doelgroep weer in herinnering te brengen: wie wil je dienen in het contact met die ander? (De Heer? De Heer wordt gediend door mensen met de minste zeggenschap over hun leven in je context te dienen) Ten tweede: door zonder emotionele oordelen dan ook vast te stellen wat goed is voor die doelgroep. En ten derde: hierover duidelijkheid geven, de ander aan te spreken, je eigen visie, gevoel en grenzen benoemen.
Dit is jezelf van de slachtofferpositie “onmacht” in de spelerspositie van: “Er boven staan” en “Er tegenover staan” manoeuvreren. ( Deze benamingen zijn van Dicky IJbenga) Succes verzekerd, opeens is er weer ruimte en vrijheid. Vrijheid om nu oprecht benieuwd te zijn naar de reactie van de ander en vrijheid om om jezelf te lachen: daar zat ik weer zeg, in die onmacht. Mijn kracht, empathie, “er naast staan” zoals Dicky IJbenga het noemt, is ook mijn zwakte…en andersom!
Misschien kan jij er niet om lachen, of nog niet. Ik zei het al: ik houd van herhalingshumor. Het leven heeft herhalingshumor, heeft er een handje van om je telkens weer in dezelfde situatie te brengen totdat je het mag leren. En al lerende krijg je tools aangereikt om liefdevol, uitdagend en met humor steeds meer je eigen spel te gaan spelen. In plaats van dat een ander jou bespeelt…
Ik wens je een speelse maand februari verder toe, waarin je vooral herhaalt wat jou en anderen opbouwt! Veel plezier.