Heerlijk verward
Een van de effecten van de provocatieve benadering is dat mensen in de war raken. Die verwarring laat zien dat je goed bezig bent met je liefdevol en geestig uitdagen. Kennelijk heb je wat zand in de gedachtenmachine gestrooid, zodat de als evident gedachte werkelijkheid opeens op z’n kop staat. Wat hoopvol is, want dan kunnen nieuwe dingen gebeuren. Gisteren nog riep iemand mij half lachend, half wanhopig toe: “Nou ben ik al getraumatiseerd en maak jij me helemaal gek!” Deze extreem angstige man wilde van mij horen dat alle hulpverlenende instanties die ik hem aanraadde veilig waren. Maar zeg nou zelf, hoe kan je dat eigenlijk weten? Dus zei ik met pretlichtjes in mijn ogen: “Je kan nooit garanderen dat niet iemand toch banden met de politie heeft, die ik niet weet. Of dat de politie plotseling besluit langs te komen… ja, dat is zelden gebeurd, maar dat maakt de kans juist groter dat het dan net gebeurt als jij er bent! Nu ik erover nadenk is het toch maar beter dat je hier blijft zitten en geen hulp gaat zoeken… dat is het veiligst.” De verwarring die dan optreedt bij iemand is prachtig.
Helder verward
Helaas heb ik zelf het probleem dat ik dan weer gauw goed wil maken dat ik mensen verwarring bezorg. Pijn is fijn? Ok, maar het moet niet te lang duren! Eind van bovenstaand liedje is dan ook dat ik volgende week met hem meega naar Stil (stil-utrecht.nl).
Dat ik met hem meega kan ik weer volledig verantwoorden vanuit een andere benadering waar ik schatplichtig aan ben, namelijk die van het buurtpastoraat. Toch kun je jezelf afvragen, zoals de provocatieven propageren: wat als ik hem nou wat langer in zijn verwarring had laten “gaarkoken” . Had hij dan niet, alleen om zichzelf te bevrijden, zelf de stap genomen toch te gaan? We zullen het nooit weten.
Heerlijk helder verward
Gelukkig is het mijn overtuiging dat het niet voor niks is dat deze jongen mij ontmoet en andersom. Het zal ergens goed voor zijn is mijn geloof. Haha, ben ik daar dan ook weer vanaf? Nee. Onlangs mocht ik zelf weer aan den lijve ondervinden hoe ontzettend vervelend en heerlijk helder verwarring is. Ingeborg van Oord gaf een tweedaagse training voor het IEP (www.iepdoc.nl): provocatief met teams. Vanwege de grote groep deelnemers had zij mijn assistentie gevraagd. Ik assisteerde Ingeborg met mijn extra ogen en oren en zag en voelde aan den lijve hoe zij voortdurend de groep provoceerde, zoals alleen Ingeborg dat kan. Het bracht mij volledig in verwarring. Ze deed dingen die ik nooit zou doen. Ik kreeg er letterlijk allebei de dagen hoofdpijn van. Het weekend erna was ik nog in de war en voelde me incompetent. Maandag zag ik opeens wat mij zo enorm verward had en mij nu nog bezighoudt: Ingeborg provoceerde de groep als groep. De groep is ook entiteit, met een wil, een ziel, een manier van doen. Voor mij een volkomen nieuw gezichtspunt met nogal wat consequenties. Zoveel consequenties dat ik ze nu nog steeds niet kan overzien. Het is helder: hier zit voor mij ruimte om te groeien. Daar heb ik wel wat vervelende verwarring voor over.
Moraal van dit verhaal: ik zou het niet weten! Waar ging dit nu eigenlijk over?!?