Mijn moslimvrienden reageerden heel verschillend op het geweld in Parijs. Allen keurden de moordpartij af, maar de één wilde gelijk naar de demonstratie voor het stadhuis, de ander zette een hart met daarin in het Arabisch geschreven ik houd van de profeet op zijn sociale mediaprofiel. En een derde vroeg aan mij: waarom niet ook zoveel aandacht voor 2000 Nigerianen die in deze zelfde tijd vermoord zijn door Boko Haram?
Met mij dromen, werken en bidden zij van een wereld waarin iedereen vrij en gelijk in vrede kan leven. En juist daarom, hoewel ik weet en ook begrijp, dat de afbeelding van de profeet een aantal van hen echt pijn doet, was ik zo onder de indruk van de laatste voorpagina tekening van de aangeslagen profeet, met het provocatieve bordje: Je suis Charlie voor zich. Provocatief ja, niet provocerend. Want erboven staat: tout est pardonné. De tekenaar Luz vertelde dat toen hij dat erboven had geschreven hij in huilen uitgebarsten was. Voor mij toont hij hiermee de grootste moed die een mens maar kan tonen: de moed om te lijden. Met humor en lef en liefde. En natuurlijk resoneert voor mij dan het verhaal van Jezus Christus mee, die niet gekomen is om te oordelen, maar om de weg voor ons te openen naar de Liefdesmacht van God en dus ook naar elkaar.