Hopeloos hardleers
Sommige mensen vergen het uiterste van je: het uiterste van je geduld en van je geloof, hoop en liefde. Zo ook laat ik hem Jean noemen. Jean ken ik al jaren. Bij Jean heb ik alles wat ik in me heb (pastoraal, contextueel, provocatief en gewoon Marieke) uit de kast gehaald om hem te bereiken. Het resultaat is dat hij zegt mij te vertrouwen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Zijn destructief gedrag is geen spat verbeterd, integendeel. Juist ook door hoe hij reageert op zijn situatie. En dat gaat me aan het hart, want ik wil niet dat het nog slechter met hem gaat.
Afgelopen week wilde ik hem ook weer zo graag aan zijn verstand brengen, dat hoe hij nu bezig was hem niet verder helpt, integendeel. Tevergeefs natuurlijk. Ik voerde een zo vruchteloos gesprek met hem, dat ik erna gewoon een half uur ben gaan hardlopen om mijn machteloze woede kwijt te raken. Iedereen die hem ook kent aan wie ik dit vertelde zei: “O ja, dat kan ik me voorstellen!” Hoe nu verder?
Wat als het leven perfect is?
Als ik merk dat mijn geduld te weinig en mijn betrokkenheid te groot is neem ik mijn toevlucht tot de meest provocatieve gedachte die ik ken. En dat is de gedachte: wat als het leven perfect is? Wat als er nu precies gebeurt wat er moet gebeuren, zowel met hem als met mij? Wie zal zeggen en bewijzen dat dat niet zo is?
De tip is nu om deze gedachte eens toe te laten. Wat als het leven perfect is? Het is een liefdevolle gedachte want het gunt jouzelf en iemand anders zijn eigen wijsheid en zijn eigen pad. Wie ben ik dat ik weet wat goed voor iemand is? Het is een geestige gedachte want zet al mijn inspanningen en andermans tegensputteren in een absurd licht. En het is een uitdagende gedachte. Het moge duidelijk zijn: heel vaak vind ik (en wellicht jij ook) het leven niet perfect. Wat je perfect zou kunnen noemen, want daardoor kom je in beweging…om de zaak, jezelf, het leven te verbeteren…. Maar als die verbetering uitblijft en er integendeel verslechtering optreedt…: wat als dat perfect is? Wat als dat helemaal goed is? Theologisch kan je hier ook wat over zeggen, wat in het kader van deze brief te ver voert, maar ik toch even wil melden.
Het resultaat
Het resultaat van deze provocatieve gedachtenoefening: “wat als het leven perfect is?” is rust en ruimte.
Loslaten zo je wil. Minder interventie, meer presentie. Minder willen, meer laten. Minder vrezen, meer liefhebben.